WSZYSTKO O NERWIAKU

Edyta

Leczenie operacyjne

Operacja jest zwykle pierwszą proponowaną metodą leczenia stosowaną u chorych na guzy mózgu - w tym nerwiaka.Pozwala nie tylko usunąć guz i zmniejszyć lub zlikwidować wywoływane przez niego objawy. Dostarcza też materiału do badania histopatologicznego.
W części przypadków operacja jest jedyną możliwością leczenia. Nie obawiaj się! Pomimo oczywistego ryzyka, które wiąże się z każdym zabiegiem operacyjnym, dzięki ogromnemu postępowi w technice i medycynie, dzisiejsza neurochirurgia jest zdecydowanie bardziej bezpieczna niż np. 10 lat temu. Twój lekarz, neurochirurg, wyjaśni Ci, na czym operacja będzie polegała, z jakim wiąże się ryzykiem i czego możesz oczekiwać po obudzeniu. Pierwsze dni lub godziny po operacji
spędzisz prawdopodobnie w sali pooperacyjnej, w której personel i
specjalna aparatura przez całą dobę będą czuwać nad Twoim
bezpieczeństwem. Gdy tylko będzie to możliwe rozpocznie się
rehabilitacja ruchowa, byś jak najszybciej mógł wrócić do normalnej sprawności.
Każdy powraca do zdrowia w innym, swoim własnym, tempie. Tempo to zależy od zakresu operacji, lokalizacji guza, Twojej ogólnej kondycji zdrowotnej. Nie porównuj się z sąsiadami.W niektórych przypadkach może się zdarzyć, że po operacji nasilą się już istniejące lub pojawią nowe objawy neurologiczne, np. niedowład lub problemy z
połykaniem,porażenie nerwu twarzowego,niedomykanie się powieki. Zwykle taka sytuacja jest przejściowa, jednak u niektórych osób może
trwać dość długo. Nie przerażaj się! Na pewno znasz lub słyszałeś o ludziach, którzy po operacji wychodzili z podobnych opresji. Nawet, jeśli Twoja forma fizyczna miałaby nie powrócić całkowicie do stanu sprzed operacji to pamiętaj, że w ogromnym stopniu zależy ona od tego, ile pracy włożysz w rehabilitację. Nie będzie łatwo, ale wiele możesz osiągnąć systematycznymi ćwiczeniami i uporem. W szpitalu, a w dalszym etapie w licznych ośrodkach rehabilitacyjnych, są ludzie specjalnie przeszkoleni i gotowi służyć Ci pomocą.
Jeśli tylko jest to możliwe, neurochirurg stara się usunąć guz w całości. Zdarza się jednak, że wiąże się to z nieakceptowalnym ryzykiem trwałych uszkodzeń neurologicznych. W takiej sytuacji chirurg usuwa tylko część guza.
Przy pewnych szczególnych lokalizacjach guzów, np. w pniu mózgu,
nawet niewielka interwencja chirurgiczna, może nieść za sobą znaczne ryzyko.

Co dalej po operacji?

Gdy operację masz już za sobą, przychodzi pora na jeden z
najtrudniejszych momentów - oczekiwanie na wynik badania histopatologicznego. Pobrany materiał jest najpierw utrwalany przy pomocy specjalnych technik, następnie krojony na bardzo cienkie „plastry” i wreszcie barwiony. Tak przygotowany preparat jest oglądany przez lekarza - patologa. Cała procedura zajmuje minimum kilka dni, a większości procesów nie da się przyspieszyć. W części przypadków na tym etapie nadal nie udaje się ustalić rozpoznania i niezbędne
są dalsze, specjalistyczne badania. To zajmuje kolejnych kilka dni. Dla Ciebie są to dni pełne niepokoju i niepewności, ale precyzyjne ustalenie rozpoznania histopatologicznego jest niezbędne, by ustalić optymalny sposób Twojego dalszego leczenia.

Leczenie radiochirurgiczne

Radiochirurgia jest formą radioterapii polegajacą na bardzo precyzyjnym
napromienianiu niewielkich guzów mózgu przy użyciu wysokiej dawki
promieniowania X. Wbrew nazwie nie jest forma chirurgii, ale właśnie
radioterapii i jako taka, nie boli. Całe leczenie może być przeprowadzone
w czasie jednego seansu i wtedy nosi miano radiochirurgii lub trwa od kilku dni do kilku tygodni, tak jak konwencjonalna radioterapia, i wtedy określane jest mianem frakcjonowanej radioterapii stereotaktycznej.
Ciekawy wydaje się aspekt biologiczny radiochirurgii. Głównym celem było zawsze znalezienie odpowiedniego frakcjonowania dla szybko rosnących, złośliwych linii komórkowych. W przypadku nowotworów niezłośliwych o powolnym wzroście, frakcjonowanie nie wydaje się konieczne. Takim właśnie guzem-niezłośliwym i wolnorosnącym jest nerwiak.

Czym różni się riadioterapia stereotaktyczna od konwencjonalnej radioterapii?

W konwencjonalnym leczeniu obszar napromieniania jest dość duży, obejmuje guz lub lożę pooperacyjną i okoliczne tkanki w promieniu 2-3 cm, w których ze znacznym prawdopodobieństwem można spodziewać się obecności komórek nowotworowych.
W radioterapii stereotaktycznej obszar napromieniania ograniczony jest
do widocznego guza z marginesem 1-2 mm. Takie zawężenie obszaru
napromieniania możliwe jest jedynie w niektórych przypadkach-np. nerwiak. Ogromna precyzja oraz znaczne ograniczenie obszaru napromienianych zdrowych tkanek, pozwala na podanie jednorazowo znacznie wyższej dawki. Całość leczenia planowana jest w oparciu o tomografię komputerowa lub rezonans magnetyczny przy użyciu
specjalnego systemu.

Aparaty do radchirurgii stereotaktycznej

Do realizacji tak precyzyjnego leczenia służą 3 rodzaje aparatów.
Pierwszy, mający najdłuższą historię´, to nóż gamma, czyli ang. gamma-knife-jak na razie nie stosowana metoda w Polsce. Ponad 200
maleńkich źródeł kobaltowych zogniskowanych jest w jednym punkcie. Taki aparat przeznaczony jest wyłącznie do stereotaktycznego napromieniania zmian w mózgu.
Do radiochirurgii może też służyć przyspieszacz liniowy (ang. linear
accelerator, w skrócie linac). Jest to ten sam aparat, który wykorzystywany jest do konwencjonalnej radioterapii. Po niewielkiej modyfikacji, trwającej zaledwie kilka minut, przyspieszacz zyskuje całkiem nowe zastosowanie.
W Polsce radioterapia stereotaktyczna przeprowadzana jest właśnie przy
użyciu takich aparatów.
Najnowocześniejsza odmiana aparatu do stereotaksji jest ang. cyberknife. Jest to również przyspieszacz liniowy, sprężony z komputerem i ruchomym ramieniem robota.
Niezależnie od rodzaju aparatu, w każdym przypadku leczenie odbywa się przy pomocy tego samego rodzaju promieniowania
Zupełnie inną odmianą radiochirurgii jest leczenie przy pomocy tzw. ciężkich jonów, np. jonów węgla. Na świecie pracuje
tylko kilka takich aparatów. W Polsce takie leczenie nie jest prowadzone.

Radioterapia stereotaktyczna stosowana jest do leczenia małych, wyraźnie oddzielonych od sąsiadujących tkanek guzów, zarówno łagodnych, jak i złośliwych. Najczęstszym wskazaniem do zastosowania tej metody są niektóre guzy przerzutowe, małe, ograniczone wznowy guzów, małe oponiaki,nerwiaki a także niektóre naczyniaki.

Kiedy poznam efekty radiochirurgii?
Komórki guza, poddawane działaniu promieniowania, zostają uszkodzone, a następnie, gdy dochodzi do kolejnego podziału - giną. Wynika stąd, że tempo śmierci komórek jest zbliżone do ich tempa rozmnażania. Proces ten jest dość długotrwały. Czasami dopiero po kilkunastu miesiącach można dostrzec pierwsze efekty radioterapii i ocenić jej skuteczność.
Najlepszą metodą oceny efektu leczenia u chorych na guzy mózgu jest
wykonanie badania przy pomocy tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Zwykle pierwsze kontrolne badanie jest wykonywane 2 do 3 miesięcy po zabiegu. Jest ono bardzo ważne i traktowane jako wyjściowe.
Czasami zdarza się, że w tym pierwszym badaniu, z którym wiązałeś tak wielkie nadzieje, guz jest nawet nieco większy niż przed radioterapią. Nie obawiaj się. Utrzymujący si´ po radioterapii obrzęk może imitować powiększający się guz.
Niesłychanie ważne jest, by radiolog opisujący kolejne badania miał do
dyspozycji klisze z wszystkich poprzednich badań. Tylko wtedy może
wypowiedzieć się, co do rzeczywistej dynamiki choroby.